بوسه

عزیزِ عزیز!

اگر در گذارت از روزهایی که روزی حسرت انگیز می شوند، قلبی را دیدی که گمشده در اندوه جراحتی ماندگار هنوز هم با قهوه ای چشمهایت فرو میریزد و در عمق بغضی فشرده، هنوز هم با اشتیاقی دیوانه وار شیهه میکشد، بدان آنقدرها سرکش هست که در بند حصارهای ساختگی دست های گره کرده ات نماند !

یادت باشد عزیز من! اطراف این وحشی کهر اگر آمدی، باران و بوسه و باتلاق و بهار را فراموش نکنی!  اینکه چقدر شیهه های نکشیده در من باقیست !
بوسیدن مسیر گفتمان ماست و من هرگز رام هیچ شلاقی نمیشوم!